จากเด็กหญิงอ้อม… สู่ “ครูอ้อม”
“ครั้งหนึ่ง เราเคยเป็นเด็กในความอุปการะของมูลนิธิศุภนิมิตฯ วันนี้เราได้กลับมาเป็นผู้ให้ เพื่อส่งต่อความหวังเช่นเดียวกัน”
น้ำเสียงเปี่ยมความสุขของ นางสาวศิริพร อ๊อดต่อกัน หรือ “ครูอ้อม” ครูสอนวิชาสังคมศึกษา โรงเรียนฮอดพิทยาคม จังหวัดเชียงใหม่ สะท้อนถึงเส้นทางชีวิตที่ไม่ได้ราบรื่น แต่เต็มไปด้วยความมุมานะและความพยายามอย่างไม่ย่อท้อ
อ้อมเติบโตในครอบครัวชาวสวนที่มีฐานะยากจน พ่อแม่มีเธอเมื่ออายุล่วงเข้าสู่วัย 40 ปี “ตั้งแต่ 7 ขวบ หนูก็เริ่มช่วยงานในไร่ เก็บลำไย รับจ้างทั่วไป เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่” อ้อมย้อนเล่าถึงวัยเด็กที่ต้องเผชิญความลำบากตั้งแต่เล็ก
เมื่ออ้อมเรียนอยู่ชั้น ป.3 เธอได้รับการสนับสนุนจาก “โครงการอุปการะเด็ก” มูลนิธิศุภนิมิตฯ ซึ่งกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในชีวิต ทั้งในด้านการศึกษาและความเป็นอยู่ “วันแรกที่ได้ชุดนักเรียนใหม่… หนูดีใจจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่” เธอกล่าวด้วยความซาบซึ้ง
แม้จะเคยมีความฝันอยากเป็นไกด์ภาษาจีน แต่เมื่อพิจารณาถึงความมั่นคงในชีวิตและความจำเป็นในการดูแลพ่อแม่ที่ชรา อ้อมจึงตัดสินใจเบนเข็มสู่เส้นทางของการเป็นครู “หนูอยากเป็นไกด์ แต่คิดแล้วฐานะทางบ้านเราก็ไม่ดี พ่อแม่แก่ชราเจ็บป่วย ใครจะดูแล หนูเลยเลือกเรียนครู เพื่อรับราชการจะได้มีอาชีพที่มั่นคง มีสวัสดิการดูแลพ่อแม่” เธอกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
จากเด็กขี้อาย… สู่ผู้นำเยาวชน
“หนูเคยเป็นเด็กไม่กล้าพูด แต่กิจกรรมพัฒนาเยาวชนกับศุภนิมิตฯ ทำให้หนูกล้าแสดงออก กล้าคิด กล้าเป็นผู้นำ และมั่นใจในการอยู่ร่วมกับผู้อื่น”
ไม่เพียงแค่การสนับสนุนด้านการศึกษา มูลนิธิศุภนิมิตฯ ยังเสริมสร้างทักษะชีวิตและภาวะผู้นำเยาวชนผ่านกิจกรรมหลากหลาย ซึ่งอ้อมเองก็เป็นหนึ่งในเยาวชนที่เข้าร่วมกิจกรรมเหล่านั้น เธอได้นำประสบการณ์มาใช้ในการดำเนินชีวิตและการทำงานในฐานะครู
นอกจากนี้ ครอบครัวของอ้อมยังได้รับการสนับสนุนด้านเศรษฐกิจและอาชีพ ทั้งในรูปแบบการส่งเสริมการเลี้ยงปลาดุก และการให้ปัจจัยในการทำสวนลำไย ซึ่งช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของครอบครัวให้ดีขึ้นอย่างยั่งยืน
จากผู้ได้รับ… สู่ “ผู้ให้” ที่ส่องแสงแห่งความหวัง
“มีน้องคนหนึ่ง แม่พิการ พ่ออายุมาก หนูเห็นเขาตั้งใจเรียน เลยอุปการะน้องตั้งแต่ ม.1 ทุกวันนี้เขาเรียนครูเหมือนหนูแล้วค่ะ หนูภูมิใจมาก เพราะครั้งหนึ่งหนูก็เคยได้รับโอกาสนั้นมา”
ทุกวันนี้ ครูอ้อมไม่เพียงแต่ทำหน้าที่ครูในโรงเรียนในชุมชนของเธอ แต่ยังกลายเป็นแรงบันดาลใจ และเป็นแสงนำทางให้กับเด็ก ๆ ที่เผชิญความลำบากเช่นเดียวกับเธอในอดีต
ศุภนิมิตฯ ไม่ได้ให้แค่สิ่งของ… แต่ให้ “โอกาส” และ “กำลังใจ”
“ข้อความในจดหมายจาก ‘ป้าอ๋า’ ผู้อุปการะของหนู หนูจำได้จนถึงทุกวันนี้ ‘ป้าอ๋าอยู่ตรงนี้นะ’ มันเป็นคำที่ให้พลังใจอย่างมากเลยค่ะ”
คำพูดเล็ก ๆ ที่ฝังลึกในความทรงจำ กลายเป็นแรงผลักดันให้อ้อมยืนหยัดมาจนถึงวันนี้ เรื่องราวของเธอคือเครื่องพิสูจน์ว่า “โอกาส” แม้เพียงเล็กน้อย ก็สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ได้ และในวันที่เธอมีโอกาสได้กลับมาเป็นผู้ให้ เธอก็เลือกที่จะส่งต่อแสงแห่งความหวังนั้นต่อไปอย่างเต็มหัวใจ
“อยากบอกป้าอ๋าว่าขอบคุณมาก ๆ สำหรับการช่วยเหลือครั้งนั้น เพราะมันคือจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้ชีวิตอ้อมมีวันนี้ได้”
อ้อมกล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่เปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ
